من و ایمان و دوچرخه
عبوری از یک شیار خلوت و هوایی در سیطره افسانگان
من و ایمان و دوچرخه
عبوری از یک شیار خلوت و هوایی در سیطره افسانگانگرشاسپ B-)
اسم و رگ و ریشه دارم. برای ثبت نام کافیه. به اکتشاف نیاز دارم. وقت هم خیلی ندارم. اگه میشد از زمان سبقت گرفت...
ادامه...
تو بگو مرز من کجاس
شرارت چه حدی داره؟
نیکی چی؟ نیکی چه حدی داره؟
ولخرجی چی؟
نگرانی؟
و هر چیز دیگه‌ای، چه حدی داره؟ کرانش کجاست؟
کجا شرارت و کجا نیکی و ولخرجی و نگرانی و... تموم میشن؟
میگن «صبر آدم هم حدی داره». راس میگن؟ آیا واقعا حد داره؟ کران داره؟ مرزی که اونجا صبر تمام میشه کجاس؟
تو دنیایی که نه کوچکترین مقدارش و نه اندازه خودش کران داره، چطور این چیزها کران دارن و حد دارن؟
من کجا تمام میشم؟
چیزهای من چی، اونها کجا تمام میشن؟
ایمان من کجا به غایت میرسه؟
وقتی چیزی کران داشته باشه، تمام شدنیه.
یه جایی به ته بن‌بست میخوره دیگه.
پس اگه یکی از این چیزها تمام شدنی بود آنگاه «آدم باید اکوی یکی از اینها رو در طول تاریخ شنیده باشه».
شنیدن اکو یعنی در طول تاریخ کسی به غایت یکی از این چیزها رسیده باشه.
مثلا بگن سیروس به ولخرجی پایان داد یا رسید به انتهاش یا به حد و کرانش رسید.
ولی تاریخ از چنین چیزی تهی هستش.
پس دستاورد بشر چی بوده؟! این همه آدم اومدن و رفتن، چی به یادگار گذاشتن؟ صنعت؟ پول؟ رفاه؟
free but not joined
just when I had to start working on my thesis I was haunted with this thought that my thesis should be something helpful to humanity.
well, this is an abstract wish.
every person may have their own definition of being helpful and of being helpful to humanity.
see there are two things intertwined together although this part is not the mess but being helpful.
so I sought solace in religion specifically monotheism and in a nutshell I found Curie's symmetry principle as my resort.
the symmetry principle talks about how existence of things depends on having an asymmetry.
it is a long philosophical reasoning to show how symmetry leads to monotheism which I'm not gonna explain.
anyway, I passed the ghastly ordeal of my thesis resorting to Curie's symmetry principle.
I was happy, truly I tasted the barest inkling of happiness in a very short, fleeting moment.
it's gone, far far ago.
lets not judging the helpfulness of my thesis now because I can't analyze it. lets say it was helpful by 50 percent of chance.
I guess if it was helpful I would not write this now, however, lets move on to our current problem.
that Curie's principle does not work anymore for me to continue on this journey.
desperate in need of a path led to something helpful, is me.
this is my situation.
am I too obsessed with the helpfulness idea?
if so, what should be left of us after we finish our journey on the earth? just descendants? or, competent descendants?
not bad! I had not thought about that! weird but prospect of a solution.
I did think about having competent descendants but not as a path to tread on for my whole life journey rather as module as a part of this journey, actually as a must.
این همه منم منم
ما حتی خودمون رو هم نمیشناسیم =))
کامل کیست؟
هیچ ماهی هرگز
هزار و یک گره رودخانه را نگشود.
فکر اونها نتیجه داد و محمد نتونست علی رو در عمل جانشین خودش بکنه.
فکر فرزند نابغه نتیجه داد و علی نتونست صفین رو با پیروزی ترک کنه.
این دو تا شاهد کفایت نمیکنه؟
به نظر من میکنه.
فلذا، چه باید کرد؟ من در که لخت‌ترین موسم بی‌چهچه سال تشنه زمزمه‌ام؟
منم باید روی تنهاییم نقشه مرغی بکشم؟
don't mistake my silence for anything
I'm not tired, right?
I just feel dumbstruck by the vastness of the world.
how ignorant I was when I thought of myself something more than an epsilon.
I've always used this example that a cow is a cow nothing more or less, in contrary to human that has never been the thing they should be.
when I'm not portraying the thing which I should be, it means that I am less than a plankton; of course in the best case scenario, since I could be evil which is not too far, in this era of iniquity, for any human being to be an epitome of it.
the point is, I want to be as human as a cow is a cow.
هل من مبارز
از گردش گردون پروای هلاکم نیست.
turning the globe around to frighten me of doom, "as if I appalled"
in case of us, I am seriously concerned with the scenario in which the last line would be: "as if I cared"
و بعد مصداق «تو آنی که آوردی آن تخم زفتی به بار» بشیم.
هشدار
عملی که موجب غرور شود افساری است بر گردن که در دست شیطان است.reclamation of beauty from sexualism
they are striving at their best to bury love in to a sexual relationship; I'm telling you!
beware!
a girl could be either sexy or beautiful but not both at the same time.
I'm telling you girls, never think you could embody two different qualities; this is a lie.
be realistic my friend, "voluptuousness" and "pulchritude" go their separate ways which never ever cross.
these ways are not even parallel, in effect, they are diverging.
lets pray for "reclamation of beauty from sexualism"
do not live the moment
add love to your toolbox continued;
are you an orbiter to love or truth?
never forget that 100 percent of in-any-way-pleasant things are hypnotizing you to finally fall asleep in the train (I suppose you know what train).
we are not followers of the ubiquitous motto "live the moment", since it wheedles you into getting deeply enmeshed in the quotidian life.
make sure it always reverberates in your head that we should navigate our own boat.
دزد معنی
اگه قدرت در صدد از بین بردن چیزی بربیاد دو راه داره:
راه ساده اینه که اجازه نده دیگه در مورد اون چیز صحبتی بشه و به طور کلی اون چیز رو سرکوب کنه
راه پیچیده اینه که بجای اینکه اون چیز رو سرکوب کنه اون رو در یک جسم یا تصویر پست‌تر از جسم اصلی خودش به مردم معرفی کنه
مثلا اگه بخوایم در مورد حسین بگیم
یک سیستم ساده احمق میاد و هر چیزی مربوط به حسین باشه رو سرکوب میکنه
یک سیستم مکار میاد و حسین رو در قالب مراسم و نمایشاتی نشون میده که والایی حسین بازنمود نشه
کدوم موفق هستن؟ کدوم میتونه معنی اصلی رو با یک چیز دیگه جایگزین کنه؟
به قول پروین:
دزد جاهل گر یکی ابریق برد - دزد عاقل دفتر تحقیق برد
طالب مشکل باش
اگه شکست بخوری مشکلات ناشی از شکست رو به سادگی درک میکنی
اما اگه پیروز بشی مشکلات ناشی از پیروزی رو اصلا نمیبینی و حتی اگه فرضا اونها رو ببینی برات تلخ نیستن
تمام سختی‌های جلوی چشمت در شیرینی پیروزی ذوب میشن و درک نمیشن
در حالی که قطعا مشکلاتی که بعد از پیروزی باید با اونها دست و پنجه نرم کنی سخت‌تر از مشکلات حاصل از شکست خواهند بود
چرا که پیروزی تو رو به مرحله بالاتری میبره و میدونیم که پله به پله مشکلات سخت‌تر میشن.
گاهی به مشکلاتی که ازشون عبور کردیم نگاهی میندازیم و از خودمون سوال میکنیم چرا اصلا به چنین چیزی میگفتیم مشکل!
ذهن!
ذهن به منِ شکست خورده میگه: مشکلات بزرگن
ذهن به منِ پیروز میگه: مشکلات آسونن
دقت کن که کجا نباید به چیزی که ذهن داره تو گوشت زمزمه میکنه اعتنا کنی!
ما فقط یک راه برای ارتقا و پیشرفت داریم: مشکلات.
آنجا که لب به ستایش مشکل باز کنی
آنگاه که مشکل برایت دلنشین شود
ذهن فقط خدمت خواهد کرد
و «رضایت» لبخند خواهد زد