عصن گذشتیم از این خیال

پریروز شهناز مرد. فک کنم خبر دارین، میخواستم اینو بگم که دیدم امروز هم سالروز سفر دکتر شریعتی به دیار باقی هم هست.

چه دو عزیزی :)

خدای من! پناهیان احتمالا قراره، نسخه های جدید از نمونه خواب هایی که برای دکتر شریعتی تعریف کرده رو، برای شهناز بپیچه :)) نمی دونم این دو بزرگوار چه ربطی به هم دارنا، ولی خب دیگه! برای پناهیان، احتمالا دردناکه که توده ای از مردم، حامی غیر روحانی جماعت باشن.

بگذریم;

شهناز، در حالی مرد، که وقتی خبرش رو می خوندم، جمله آخر این خبر نشون دهنده وسعت و عمق درک نوازندگی شهناز بود، نوشته بود:

"معروف است که او در شیوه نوازندگی می‌تواند با ساز خود علاوه بر نواختن، آواز هم بخواند"

خب اونایی که با موسیقی آشنایی دارن، می دونن که صحبت این نیست! بلکه نوازندگی شهناز، آوازی بوده، نه اینکه آواز هم می خونده!

بعد از حسن کسایی، و حالا با رفتن شهناز، دیگه داره سایه اصفهانی ها روی موسیقی محو میشه. نمیخوام از این دو بزرگوار، شروع به تعریف کنم، چرا که به قول سهراب، هر وقت رفته ام از گلی حرف بزنم، دهانم گس شده است. جای حرف زیاده ...

اینم بگذریم;

عصن باید گذشت، جای حرف نیست، دیگه وای به حال عمل کردنه ;)

به قول دل خودم، اینجا حتی نمیشه، واقعیت رو روی میز حرف کشوند، چه برسه به حقیقت. اون که گفت: آن یار که از او شد سر دار بلند، جرمش این بود که اسرار هویدا می کرد، هعی !!! آقای حافظ، حالا جرم ها به اندازه نگاه ها کوتاه و کوتاه تر شده. اسرار ؟!

صحبت شد، گفتم، تنها چیزی که اوووووپس! خوردنش بدجوری دلچسب شده، حق ه. تنها باری که رو زمین می مونه حق ه.

بگذریم ...

امید منم سپیده :) این چنین نخواهد ماند. روزی فراخواهد رسید ... که مردم، مهربان تر از درخت ها شوند ...

قلب ها باید از قفس دل ها رها بشن، ید بیضایی باید تو گوش قلب ها نجوایی بکنه...

بگذریم :( عصن